ریّان بن شبیبریّان بن شبیب، از اصحاب و راویان امام رضا (علیه‌السّلام) و از راویان شیعه در عصر امام جواد (علیه‌السّلام) بود. ۱ - معرفی اجمالیریّان بن شبیب، در شهر قم سکونت داشت و از اصحاب و یاران امام رضا (علیه‌السّلام) بود. [۳]
نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۴۱۱.
از امام رضا (علیه‌السّلام) و یونس بن عبدالرحمان روایت نقل کرد. همچنین گفته شده که از امام صادق (علیه‌السّلام) نیز روایتی نقل کرده است و راویان اهل قم از جمله ابراهیم بن هاشم و بکر بن صالح از وی روایت کرده‌اند.رجال‌شناسان او را محدثی ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند. او دایی معتصم عباسی (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ هـ) بود، ولی از علاقمندان اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت، لذا مشمول دعای خیر امام جواد (علیه‌السّلام) واقع شد. ۲ - آثارروایات او از امام رضا (علیه‌السّلام) در فضیلت زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) و گریه بر آن حضرت معروف است. او پرسش‌های صباح بن نصر هندی از امام رضا (علیه‌السّلام) را جمع‌آوری نموده و یحیی بن زکریا لؤلؤی آن مجموعه را روایت کرده است. ۳ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. ۴ - پانویس۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۳۸، برگرفته از مقاله «ریّان بن شبیب». رده‌های این صفحه : اصحاب امام رضا | راویان از امام رضا | راویان از امام صادق | راویان شیعه قرن ۳ (قمری)
|